Ένας από τους βασικούς τρόπου που τα παιδιά μαθαίνουν να συμπεριφέρονται είναι η μίμηση. Με βάση αυτό το δεδομένο, είναι αντιπαραγωγικό να ζητάμε από ένα παιδί να κάνει κάτι όταν εμείς οι ίδιοι δεν το κάνουμε. Η μίμηση ξεκινά από τα πιο απλά πράγματα (π.χ. κρεμάμε το παλτό μας, μαζεύουμε τα παπούτσια μας) και φτάνει σε πιο σοβαρά ζητήματα όπως η βία και η επιθετικότητα. Ένα παιδί μπορεί να μάθει να χτυπά, επειδή κάποιος χτυπά το ίδιο. Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες αιτίες που ένα παιδί μπορεί να γίνει επιθετικό (π.χ. τηλεόραση, ηλεκτρονικά παιχνίδια). Παρ' όλα αυτά, η μίμηση είναι μία από τις σπουδαιότερες.
Ένα παιδί χτυπά γιατί έτσι έχει μάθει να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις και να επιβάλλεται. Όταν χτυπάμε ένα παιδί, έστω και λίγο, ασκούμε πάνω του εξουσία. Του μαθαίνουμε ότι "αρχηγός" είναι αυτός που έχει τη δύναμη και χτυπά. Του μαθαίνουμε ότι έτσι εκφράζουμε το θυμό μας ή την απογοήτευσή μας και ότι έτσι πρέπει να τιμωρούμε αυτούς που μας απογοητεύουν ή μας θυμώνουν. Κανένα παιδί δεν γεννιέται ξέροντας πώς να λύνει τα προβλήματα που προκύπτουν στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις του. Είναι μία δεξιότητα που τη μαθαίνει από τους ενήλικες. Δεν διαπαιδαγωγούμε ένα παιδί χτυπώντας το. Το διδάσκουμε να χτυπά. Και μετά το χτυπάμε περισσότερο γιατί χτύπησε το συμμαθητή του. Κι αφού έχουμε χειροδικήσει πάνω του, του ζητάμε να μην το ξανακάνει. Το παιδί όμως δεν έχει μάθει να συμπεριφέρεται διαφορετικά. Όσο πιο πολύ συνεχίζεται αυτός ο φαύλος κύκλος, τόσο πιο δύσκολα το παιδί θα σταματήσει να είναι βίαιο. Ακόμα και οι συνέπειες που θα υποστεί έξω από το σπίτι, π.χ. να πάει στο γραφείο του διευθυντή ή να μην το καλέσουν σε ένα πάρτι, δεν είναι αρκετές για να σταματήσει, καθώς δεν ξέρει με τι να αντικαταστήσει τη χειροδικία. Για να βοηθήσουμε ένα παιδί να σταματήσει να χτυπά, πρέπει να βοηθήσουμε πρώτα τους γονείς να πάψουν να το κάνουν. Και τις περισσότερες φορές αυτό είναι το πιο δύσκολο.
Πηγή: trelamenoigoneisanisixapaidia.blogspot.com
kalosdaskalos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου