Η σωστή αντιμετώπιση των παιδιών με Εναντιωματική-Προκλητική Διαταραχή στην τάξη

Τα παιδιά με διαγνωσμένη Εναντιωματική-Προκλητική Διαταραχή πρέπει να παρακολουθούνται από ψυχοθεραπευτή και να συμμετέχουν σε οικογενειακή συμβουλευτική.  Υπάρχουν όμως κάποιες στρατηγικές που μπορούν να βοηθήσουν τους δασκάλους και τους καθηγητές των παιδιών να διαχειριστούν θετικά τη συμπεριφορά τους.

1. Καλλιεργούμε την αίσθηση ότι το παιδί ανήκει στην ομάδα.  Προσπαθούμε να μην το απομονώνουμε και δεν περιθωριοποιούμε.
2. Καλλιεργούμε την αίσθηση ασφάλειας.  Προσπαθούμε να επιλύουμε τα προβλήματα που προκύπτουν μαζί με το παιδί, μέσα στην τάξη.  Αποφεύγουμε να απειλούμε και να επιβάλλουμε την εξουσία μας εκδικητικά και δείχνοντας εχθρότητα.  Τα παιδιά με ΕΠΔ αντιδρούν άσχημα σε αυτές τις συμπεριφορές αμφισβητώντας της εξουσία του δασκάλου.  . 
3. Παρέχουμε κίνητρα ώστε το παιδί να συμμετέχει στις δραστηριότητες και τη λειτουργία της τάξης με θετικό τρόπο.  Συνήθως, τα παιδιά με ΕΠΔ νιώθουν ότι δεν ανήκουν κάπου παρά μόνο αν συμπεριφέρονται αρνητικά.  Βάζοντάς τα να συμμετέχουν στην τάξη πιο θετικά, ανακαλύπτουν τις ικανότητές τους, τονώνεται η αυτοπεποίθησή τους και γίνονται πιο συνεργάσιμα.  
4. Δείξτε επιμονή και υπομονή.  Στα παιδιά με ΕΠΔ λείπει η συνέπεια συνήθως ζουν σε ανοργάνωτο περιβάλλον.  Όταν βρεθούν με ανθρώπους που έχουν κανόνες και όρια και τα επιβάλλουν με δημοκρατικό τρόπο, μπορούν να λειτουργήσουν θετικά και συνεργατικά.
5. Δείξτε κατανόηση.  Το παιδί δεν έχει κάτι προσωπικό με σας και καλό είναι να θυμόμαστε ότι δεν το κάνει επίτηδες.  Έτσι έχει μάθει να συμπεριφέρεται για να μπορεί να αντιμετωπίσει το ασταθές και δυσλειτουργικό περιβάλλον του.  Οι αρνητικές συμπεριφορές δεν έχουν στόχο εσάς.  Έχουν ως στόχο την προστασία του παιδιού.  Αν δείξετε κατανόηση και σταθερότητα, το παιδί θα νιώσει προστατευμένο στην τάξη χωρίς να καταφεύγει στις γνωστές του συμπεριφορές.  ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν κάνουμε χάρες και δεν χαϊδεύουμε τα παιδιά με ΕΠΔ.  Αποτελούν ισότιμα μέλη της ομάδας.
6. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά με ΕΠΔ αντιδρούν θετικά σε μια τάξη οργανωμένη γύρω από συγκεκριμένους και ξεκάθαρους κανόνες.  Έτσι δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με το δάσκαλο επειδή τον βλέπουν ως μορφή εξουσίας.  Π.χ. ένας κανόνας ίσως είναι "δεν χτυπάμε τους συμμαθητές μας".   Αν προσπαθήσουμε να επιβάλουμε μια συνέπεια, το παιδί με ΕΠΔ θα ρωτήσει γιατί.  Όταν συμβεί κάτι τέτοιο, αναφερόμαστε στον κανόνα και επιβάλουμε τη συνέπεια γιατί παραβιάστηκε.  Ο κανόνας έχει την εξουσία.  Αν ο δάσκαλος απαντήσει, "γιατί έτσι" ή "γιατί χτύπησες" - χωρίς αναφορά στον κανόνα - δείχνει στο παιδί ότι εκείνος έχει την εξουσία και θα εμπλακεί σε διαμάχη μαζί του.  
7. Λογικές συνέπειες.  Το παιδί πρέπει να μάθει να είναι υπεύθυνο για τη συμπεριφορά του μέσα από την επιβολή φυσικών και λογικών συνεπειών.  Οι συνέπειες σχεδιάζονται για να διδάξουν, όχι να τιμωρήσουν.  
8. Επιβράβευση.  Τα παιδιά με ΕΠΔ αντιδρούν πολύ θετικά στην επιβράβευση.  Δεν χρειάζεται να είναι κάτι μεγάλο, μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό, όπως να γίνεται το παιδί βοηθός κάθε φορά που συγκεντρώνει 5 αστέρια.  Καλό είναι να γνωρίσουμε το παιδί καλά πρώτα και ύστερα να σχεδιάσουμε ένα πρόγραμμα επιβράβευσης.  Προσέχουμε να μη γίνει η επιβράβευση δωροδοκία.
9. Δίνουμε ευκαιρίες να βοηθήσουν τους άλλους ώστε να αναπτύξουν ενσυναίσθηση και κοινωνική νοημοσύνη. 

Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι να αναπτύξει το παιδί σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού με τον δάσκαλο.     

 

Πηγή: trelamenoigoneisanisixapaidia.blogspot.com