Τέλος στη ζωή του έβαλε ένας 45χρόνος εκπαιδευτικός από τη Σταυρούπολη, ο οποίος κρεμάστηκε με σκοινί στην αποθήκη του σπιτιού του το απόγευμα του Σαββάτου.
Ο 45χρόνος εκπαιδευτικός Σάββας Μετoικίδης, διορισμένος στην Αθήνα, είχε επισκεφτεί τον τόπο καταγωγής του για τις εορτές του Πάσχα. Στα πολυσέλιδα σημείωματα που άφησε πίσω του εξηγεί του λόγους της πράξης του, αποδίδοντάς την στο Μνημόνιο και στην οικονομική κατάσταση.
φωτό από Πόντος και Αριστερά
Όπως αναφέρει το xanthipress.gr επρόκειτο για εξαιρετικό χαρακτήρα ανθρώπου, απόλυτα πολιτικοποιημένο και συνδικαλιστή, η πράξη του οποίου αντανακλά την πρόθεσή του να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον και να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα στη χώρα και την Ευρώπη με το θάνατό του.
Το χρονικό
Ο 45χρονος δάσκαλος, πριν απαγχονιστεί, φερόταν φυσιολογικά και κανείς δεν είχε αντιληφθεί τι πρόκειται να κάνει. Μέχρι τις 2 μ.μ. του Σαββάτου ο Σάββας Μετοικίδης ήταν στο καφενείο της πλατείας στη Σταυρούπολη και έπαιζε τάβλι με συγχωριανούς του. Φεύγοντας για το σπίτι, τους αποχαιρέτησε καθώς στις 6 μ.μ. επρόκειται να αναχωρήσει για την Αθήνα, μετά τις διακοπές του Πάσχα.
Πήγε στο πατρικό του σπίτι, έκατσε στο τραπέζι με τον αδερφό, τον πατέρα και τη μητέρα του, οικογενειακά και κάποια στιγμή έφυγε από το τραπέζι. Μετά τις 4 ο πατέρας του πήγε για κάποιο λόγο στην αποθήκη του σπιτιού, όπου αντίκρισε το γιό του κρεμασμένο!
Στο σημείο όπου απαγχονίστηκε ο συνδικαλιστής, βρέθηκαν δύο επιστολές. Η πρώτη απευθύνεται στην οικογένειά του και περιέχει και αρκετές λεπτομέρειες για τις εκκρεμότητες που έχει αφήσει. Η δεύτερη απευθύνεται σε φίλο του συνδικαλιστή, έχει σαφές πολιτικό περιεχόμενο και αποτελεί ένα μανιφέστο όπου εξηγεί τους πολιτικούς λόγους της αυτοχειρίας του, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις επιπτώσεις της κρίσης στην ελληνική κοινωνία.
Πληροφορίες λένε ότι τον τελευταίο καιρό είχε προβληματιστεί έντονα για τις δυσμενείς επιπτώσεις στα εργασιακά του στενού φιλικού περιβάλλοντός του.
Δεξιά, ο Σάββας Μετοικίδης
O Σάββας Μετοικίδης, με το προσωνύμιο "καπετάν-Νέστος" άφησε το στίγμα του στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη του 2008. Εκτενής αναφορά γίνεται σε περιστατικό που σημειώθηκε όταν κυκλώθηκε από ΜΑΤ σε πολυκατοικία της οδού Ασκληπιού κατά το οποίο φωνάξε προς την Αστυνομία: “πόσους σας είπαν να πιάσετε σήμερα…εγώ είμαι δάσκαλος…θάρθω εγώ…σας φτάνουν δέκα ;”
Με επιθυμία του ίδιου του εκλιπόντος, όπως παρήγγειλε στην επιστολή του, θα ταφεί με πολιτική κηδεία.
Ανακοινώσεις ανήρτησαν παρατάξεις του συνδικαλιστικού χώρου:
Εκπαιδευτική Παρέμβαση
Α΄ Συλλόγου Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε.
Για το Σάββα…
Ένας ακριβός μας σύντροφος, συνάδελφος και φίλος, ο Σάββας Μετοικίδης, έθεσε τέλος στη ζωή του, σήμερα, Σάββατο 21 Απριλίου. Ο αγαπημένος μας Σάββας, από νέο παιδί πάντα ήταν μπροστά στους αγώνες και στις απεργίες, πάντα φιλότιμος, ευαίσθητος και αλτρουιστής, πάντα κοντά στους συντρόφους του, δίπλα στους συναδέλφους του, κοντά σε κάθε παιδί του σχολείου του.
Είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε και να συμπορευτούμε μαζί του τα τελευταία εννιά χρόνια. Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, πρωταγωνιστής στην απεργία του 2006, μάχιμος δάσκαλος και άνθρωπος. Δεν του άρεσαν τα μεγάλα λόγια του Σάββα, ήταν άνθρωπος της πράξης. Μέσα από τα κείμενά του στον Αντίλογο, μέσα από το γέλιο που μας χάρισε με τη συμμετοχή του στη θεατρική ομάδα του Συλλόγου, τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που με δική του – και άλλων συναδέλφων - προσωπική εργασία και αφοσίωση πρόσφερε για πέντε χρόνια σε μετανάστες, την καθημερινή παρουσία του στους αγώνες και το κίνημα.
Οι σύντροφοι και συντρόφισσες του Σάββα από την Εκπαιδευτική Παρέμβαση αποχαιρετάμε τον ακριβό μας σύντροφο και υποσχόμαστε να βαδίσουμε στους ίδιους δρόμους που περπατούσαμε μαζί του τόσα χρόνια, στις διαδηλώσεις και τους αγώνες για ένα καλύτερο σχολείο και ένα καλύτερο αύριο.
Πιο μόνοι. Πιο αποφασισμένοι…
Σαν ψέμα… για το μονάκριβό μας φίλο, σύντροφο, αδελφό…
Ποια λόγια μπορούν να αποτυπώσουν το χαμό ενός ανθρώπου, του Σάββα μας, του Σάββα Μετοικίδη δάσκαλου που έφυγε από κοντά μας, θέτοντας τέλος στη ζωή του, σήμερα Σάββατο 21 Απρίλη;
Ο Σάββας 44 χρονών από την Ξάνθη, πάντα μπροστά στους αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το σχολείο, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το δάσκαλο, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, το μετανάστη, για ένα άλλο αύριο.
Και όταν έσβηναν τα φώτα των μεγάλων αγώνων, δίπλα στα παιδιά που τόσο αγάπησε, ως δάσκαλος ειδικής αγωγής, ως δάσκαλος εκμάθησης ελληνικής γλώσσας των μεταναστών.
Ευαίσθητος, κοινωνικά ανήσυχος, ανοιχτός στους ανθρώπους, δίπλα σε όποιον/α είχε ανάγκη, δεν λογάριασε ποτέ προσωπικό κόστος, κούραση, κίνδυνο. Με το δίκιο και την αλήθεια, ταξιδιώτης του ανοιχτού ορίζοντα, πάντα με το γέλιο στα χείλη, άνθρωπος των πράξεων κυρίως, και όχι των λόγων. Αλλά ο λόγος του ήταν πάντοτε «σπαθί».
Σύντροφέ μας, καλό ταξίδι, μας αφήνεις σε δύσκολες μέρες, σε δύσκολες εποχές. Ξέρουμε όμως, ότι σε αυτό το ταξίδι που όλοι μαζί χαράξαμε, δε θα λείπεις. Θα μας συντροφεύεις με το πείραγμά σου, τη γνώμη σου, το γέλιο σου, την αποφασιστικότητα σου.
Σου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε στους ίδιους δρόμους που μαζί διαβήκαμε, στους δρόμους που ακόμα δεν ανοίξαμε, αλλά ονειρευτήκαμε μαζί, στη διαδήλωση, στον αγώνα, στο σχολείο.
Πηγή: www.newsit.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου