Οι γονείς και όχι η τηλεόραση, καθορίζουν αν τα παιδιά είναι δραστήρια ή παθητικά

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον (Η.Π.Α) έχουν επιβεβαιώσει αυτό που όλοι ξέρουμε: Τα παιδιά κάνουν ολοένα και πιο καθιστική ζωή και περνούν πάρα πολύ χρόνο καθισμένοι μπροστά από ηλεκτρονικές οθόνες. Την ευθύνη για αυτό, δεν έχουν απαραίτητα τα καινούργια, ανανεωμένα ηλεκτρονικά μηχανήματα που κυκλοφορούν στην αγορά και η τεχνολογία που αναπτύσσεται. Οι γονείς έχουν τον πιο σημαντικό ρόλο και από αυτούς εξαρτάται αν τα παιδιά τους είναι ενεργητικά και δραστήρια.

Τύποι γονιών και η επίδραση τους στην καθιστική ζωή των παιδιών
Σε δύο έρευνες που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο σε μια ειδική έκδοση του περιοδικού Early Child Development and Care (Πρώιμη ανάπτυξη του παιδιού και φροντίδα) αφιερωμένο στις «Γονεϊκές Επιδράσεις στην παιδική παχυσαρκία», οι ερευνητές εξέτασαν κατά πόσο το είδος της γονεϊκής συμπεριφοράς σχετίζεται με την καθιστική και μη-δραστήρια ζωή των παιδιών. Ερεύνησαν τη σχέση της καθιστικής ζωής ενός παιδιού με ένα αυστηρό - στοργικό γονιό σε σχέση με ένα αποστασιοποιημένο - ελαστικό γονιό.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά που είχαν πιο «αμελείς» γονείς ή γονείς που έλειπαν συχνά από το σπίτι (οι οποίοι ανέφεραν και οι ίδιοι πως περνούν λιγότερο χρόνο με τα παιδιά τους), περνούσαν κατά μέσο όρο 30 λεπτά τη μέρα περισσότερο μπροστά από μια οθόνη σε σχέση με τα παιδιά οι γονείς των οποίων περνούσαν περισσότερο χρόνο μαζί τους.
Σύμφωνα με τον David Schary, επικεφαλή συγγραφέα της έρευνας, ενοχλητικό είναι το γεγονός ότι όλα τα παιδιά ηλικίας 2-4 χρόνων κάθονταν περισσότερες από μερικές ώρες κάθε μέρα. Συγκεκριμένα βρέθηκε ότι όλα τα παιδιά ανεξάρτητα με τη συμπεριφορά των γονιών τους είχαν από 4 – 5 ώρες την ημέρα καθιστική δραστηριότητα. «Αυτές είναι οι ώρες όπου τα παιδιά είναι ξύπνια και δεν συμπεριλαμβάνουν τον ύπνο και το φαγητό. Μερικοί γονείς θεώρησαν το ήσυχο παιχνίδι, το ζωγράφισμα καθώς τα παιδιά κάθονται, και την επίλυση παζλ ως θετικές δραστηριότητες, όμως σε αυτή την ηλικία η κίνηση είναι πολύ σημαντική» είπε ο Schary.

Οι γονείς στην έρευνα χωρίστηκαν σε τέσσερεις κατηγορίες:
- εξουσιαστικός (υψηλή ζεστασιά και έλεγχος)
- απολυταρχικός (χειριστικός, λιγότερη ζεστασιά)
- ανεκτικός (ζεστασιά, χαμηλός έλεγχος)
- και αμελής (χαμηλός έλεγχος, χαμηλή ζεστασιά)

Ενώ όλα τα παιδιά από ένα δείγμα 200 οικογενειών κάθονταν 4-5 ώρες την ημέρα, οι γονείς που ήταν πιο αμελείς είχαν παιδιά που περνούσαν μέχρι και 30 λεπτά περισσότερα την ημέρα βλέποντας τηλεόραση, παίζοντας ένα βιντεοπαιχνίδι ή ότι άλλο τους κρατά μπροστά από μια οθόνη.
«Μισή ώρα την ημέρα μπορεί να μη φαίνεται πολύ, όμως αν υπολογίσουμε το χρόνο σε μια βδομάδα, ένα μήνα, και μετά σε ένα χρόνο τότε η επίπτωση είναι μεγάλη» λέει ο Schary. «Ένα παιδί μπορεί να έχει μέχρι και 4 ώρες περισσότερες ενεργού παιχνιδιού κάθε βδομάδα, και αυτό επιδρά θετικά για όλη του τη ζωή».

Ίσως αναρωτιέστε αν οι γονείς που συμμετείχαν λιγότερο τις καθημερινές, αναπλήρωναν κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου. Συνέβηκε όμως ακριβώς το αντίθετο! Κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου ο χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου τα παιδιά κάθονταν αυξήθηκε σχεδόν μια ώρα τη μέρα.

Η συμμετοχή των γονιών στο παιχνίδι είναι καθοριστική
Σύμφωνα με τον Bradley Cardinal, καθηγητή κοινωνικής ψυχολογίας σωματικής δραστηριότητας στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον, η καθιστική συμπεριφορά είναι ενάντια στη φύση των περισσοτέρων παιδιών προσχολικής ηλικίας.

«Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας κινούνται με αυθορμητισμό. Έτσι, είναι φυσικό γι’ αυτά να έχουν εκρήξεις δραστηριότητας πολλά λεπτά ανά ώρα. Βρήκαμε πως όταν τα παιδιά πάνε σχολείο μειώνονται τα επίπεδα της σωματικής τους δραστηριότητας, και γενικά αυτό συνεχίζει να μειώνεται κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Η κινητικότητα στην αρχή της ζωής είναι απαραίτητη για την καθιέρωση υγιεινού και ενεργητικού τρόπου ζωής, αυτογνωσίας, κοινωνικής αποδοχής ακόμη και για την εγκεφαλική και γνωστική ανάπτυξη.»

Σε μια άλλη έρευνα, οι Schary και Cardinal ερεύνησαν την ίδια ομάδα συμμετεχόντων βλέποντας τους τρόπους με τους οποίους οι γονείς υποστηρίζουν και προωθούν το ενεργητικό παιχνίδι. Στην έρευνα αυτή βρήκαν πως οι γονείς οι οποίοι έπαιζαν μαζί με τα παιδιά τους ενεργητικά είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση. Οποιαδήποτε ενθάρρυνση από μέρους των γονιών έκανε διαφορά, ακόμη και παρακολουθώντας απλά το παιδί τους να παίζει ή να το καθοδηγούν προς μια δραστηριότητα.
Όπως λέει ο Schary «Όταν τα παιδιά είναι πολύ μικρά, το παιχνίδι είναι η κύρια τους ασχολία κατά τις ώρες της ημέρας. Γι’ αυτό η γονεϊκή στήριξη και ενθάρρυνση είναι ζωτικής σημασίας.

Όταν βλέπουμε παιδιά προσχολικής ηλικίας να μη βγαίνουν πολύ έξω από το σπίτι και να κάθονται παίζοντας με το κινητό ή βλέποντας τηλεόραση, πρέπει να βοηθήσουμε τους γονείς να αντιδράσουν και να εξουδετερώσουν αυτή τη συμπεριφορά».

Πηγή: www.paidiatros.com